Even wennen
19 oktober 2019 - Praya, Indonesië
Hey allemaal!
Hoe is het daar in het koude kikkerlandje? Hier gaat het goed.
Gistermiddag heb ik voor het eerst scooter gereden. Ik moet het nog leren en mag nog niet de weg op, ik rij nu rondjes in ons wijkje waar ongeveer 20 huizen staan. Het verkeer is best wel druk en chaotisch, dus ik moet even wennen aan de scooter en dan kan ik ook zelf de weg op.
Er is veel lawaai op straat hier. Het valt me mee hoe veel mensen er op straat lopen, maar er is wel heel veel verkeer. De hele dag door zijn er gebeden van de moslims. Ookal is de moskee niet hiernaast, dat hoor je echt heel hard. En dus ook snachts om 4 uur. Gelukkig heb ik goede oordopjes maar het is wel even wennen.
Ik zit hier met 4 andere meiden: Cheyenne, Dimphy, Lisanne en Sterre. Ze komen ook uit Nederland en lopen ook stage bij de Anak Bangsa Foundation. Ze zijn hier al langer en kunnen me alles laten zien en weten gelukkig al hoe het allemaal werkt hier.
Gisteren ben ik ook met Cheyenne naar de winkel gegaan. Het is de grootste supermarkt van Praya en ze hebben er echt heel veel producten. Of nouja, dat is relatief natuurlijk, maar de andere winkeltjes zijn echt heel klein. Ik heb wat eten gekocht maar ook shampoo en zeep enzo. De mensen kijken je echt aan, wij zijn zo ongeveer de enige vijf toeristen in de stad.
Gisteravond ben ik uitgegaan. We gingen naar Kuta, een toeristische plek. Uitgaan daar ging eigenlijk net zoals thuis, er wordt Europese muziek gedraaid, super chill. Ik heb met mensen gepraat uit Frankrijk, Australië, Duitsland, Nederland, Brazilië en Noorwegen. Er zijn ook wel locals, Kuta Boys noemen ze die hier, maar die willen alleen maar aandacht.
Na het uitgaan bij de strandbar hebben we nog in de zee gezwommen, het was heerlijk.
Het is hier op het heetst van de dag 35 graden. Ik moet daar nog wel een beetje aan wennen, vooral dat je dus bedekt over straat moet gaan. Maar aan de andere kant is het heerlijk om geen jas aan te moeten en dus gewoon snachts te kunnen zwemmen.
Ik heb geen idee wat we de rest van het weekend gaan doen. Het gaat op z'n Indonesisch: geen duidelijke afspraken en chill.
Het begint allemaal al wel een beetje te wennen hier. Ik mis ook wel dingen van thuis, vooral dat alles daar bekend is en dat je weet hoe het gaat. Ik vind het fijn dat het hier allemaal rustiger gaat, want in Nederland is alles altijd drukdrukdruk.
Dit is het uitzicht vanuit mijn achtertuin. Er staat een bananenboom, waarvan we over een maand de bananen kunnen eten. Bij Jill en Khalid (onze 'begeleiders' die naast ons wonen) staat een soort van mangoboom in de tuin. De Mingo's zoals Khalid dat noemt lijken op mango's maar ze smaken wel anders. We mogen die gewoon pakken. Ik vind dat wel fijn, want er is hier niet veel fruit en groente te koop; je moet er meer moeite voor doen om er aan te komen.
Ik weet niet zo goed wat ik jullie allemaal moet vertellen, want er is zo veel te vertellen. Verzoekjes mogen jullie doen via de app of een reactie!
Liefs,
Judith
Groetjes!
Groetjes Ischa
Wat leuk om te lezen dat je leert om 🛵 te rijden. Lijkt me ook wel een uitdaging daar, Haha!
Dat wennen aan het geluid gaat vast helemaal goed komen!
Fijn dat je met andere meiden zit en je het wiel niet opnieuw hoeft uit te vinden! Leuk dat ze jou alles kunnen laten zien😊. Natuurlijk hoort uitgaan daar ook bij, nice. Zwemmen in de zee.. jaloers 😱
Zo zie je maar weer hoe gehaast het hier in Nederland gaat.. Volgens mij ga jij je draai wel vinden daar!🙃
Ik wacht met smart op al je verhalen!❤️
Liefs,
Annemiek