Hoge weg, lage weg, hobbelige weg, gat in de weg

Dit weekend hebben we een roadtrip gemaakt met de scooter. We hebben veel van Lombok gezien. We gingen met 4 mensen op 2 scooters roadtrippen. Het was echt heel vet, omdat je zo veel verschillende dingen ziet in een hele korte tijd en heel vrij bent. We reden door dorpjes waar alle locals ons aankeken, waar veel puin was door de aardbeving van vorig jaar, waar kindjes naast de weg in een bak water speelden. We scooterden onder de felle zon die onze blanke huidjes bruiner en roder maakten, langs de moskeën waar iedereen aan het bidden was en door de rijstvelden waarbij de kleur zo groen was. We scheurden langs aapjes die ons boos aankeken vanaf de berm en we zagen hoe een dood aapje van de weg werd getrokken en een spoor van bloed achterliet. En we zagen natuur, heel veel natuur.  

We reden door de bergen. De lucht was een beetje bewolkt, maar dat is hier wel vaker en het was nog nooit gaan regenen. Maar deze keer ging het dan toch eindelijk regenen: het kwam met bakken uit de lucht. We waren net gestopt op een hoog punt in de bergen waar ook een uitkijkpunt was. Daar waren ook baruka’s waar we in konden schuilen. Ik denk dat het uiteindelijk een half uur keihard heeft geregend. We waren zelf ook een beetje nat.

Daarna moesten we weer naar beneden rijden. Dat was best wel eng, want er waren allemaal steentjes en modder op de weg. Onze benzine was al bijna op, dus het was best wel stressen. Als we namelijk stil zouden komen te staan, zou de andere scooter wel benzine kunnen halen, maar dat zou wel betekenen dat je stil staat op een plek die je niet kent. Je valt ontzettend op omdat je toerist bent. En er zijn dus heel veel aapjes, waarvan je niet weet wat ze gaan doen. En voor hetzelfde geld komt er opeens weer een stortbui. Maar de berg was zo stijl dat er geen benzine nodig was. Ik denk dat er een paar stukken ziin geweest waarbij we gas bij moesten geven, maar de rest rolde je zo naar beneden. Er zijn op Lombok wel pompstations zoals wij die kennen, maar zeker niet elk dorp heeft er een. Gelukkig staan er in de meeste dorpen wel een kraampje die flessen benzine verkoopt. Dan staan er ongeveer 10 flessen van een liter gele of blauwe benzine, en die mensen gieten het er dan in voor je.

We navigeerden met een mobiel. Er zijn niet zo super veel wegen hier dus meestal moet je heel lang rechtdoor. Ik vind het leuk om scooter te rijden. Af en toe is het nog wel eng, als je hele scherpe bochtjes moet maken. Mijn duim zit ook standaard op de toeter, en bij alles wat je doet toeter je eigenlijk: als je er langs wil of als iemand iets gevaarlijks doet.

Er was ’s avonds een hele mooie zonsondergang. De lucht was blauw, paars, geel, roze en uiteindelijk zwart met witte sterretjes. We moesten doorrijden omdat rijden in het donker niet fijn en minder veilig is. Uiteindelijk hebben we 7 uur gedaan om bij een leuk hotelletje te komen (inclusief lunchen, boodschappen doen, de regenbui en stoppen om foto’s te maken). We hadden vanuit onze kamer een prachtig uitzicht op de bergen en de vulkaan Rinjani.

’S Ochtends zijn we vroeg opgestaan om de zonsopkomst te kijken. Toen we om 5.15 wakker werden was het donker. Om 5.20 begon het licht te worden en om 5.30 was het licht. Bij ons hotel liep een aap. We zijn naar een uitkijkpunt gelopen en hebben daar zonsopkomst gekeken. De zon kwam heel mooi op achter een berg. De lucht had heel veel kleurtjes, net als de zonsondergang van de dag ervoor.

Later die dag zijn we naar een ander hotel gereden. Daar was een heerlijk zwembad en hebben we lekker in gezwommen. ’s Avonds aten we heerlijke curry met groente, kip en rijst. We gingen vroeg slapen, want we waren moe van de dag.

De volgende dag gingen we er weer vroeg uit want we gingen snorkelen. Dat was echt fantastisch, in mijn volgende blog hier meer over. Toen we zondag weer terug naar huis reden, was er veel verkeer op de weg. Wat we in 1 uur en 40 minuten hadden kunnen doen hebben we dik 3 uur over gedaan. Er was veel file. Dat wordt vaak veroorzaakt doordat er trouwerijen zijn. Er is dan een soort optocht door het dorp. Er wordt gedanst en muziek gemaakt en mensen hebben mooie kleren aan. Er staan allemaal mensen langs de kant van de weg om te kijken; het lijkt wel alsof het hele dorp uitrukt om bij de trouwerij te zijn. En ondertussen moeten alle auto’s en scooters er langs. Het is heel druk en eigenlijk snap ik niet waar opeens zo veel verkeer vandaan komt. En dat betekent chaos. Auto’s staan vast, maar de scooters gaan er in de berm langs. Het is zowel fysiek als mentaal zwaar. Je moet goed opletten, maar het is ook zwaar om de scooter rechtop te houden en te sturen, vooral met iemand achterop. Hoe fijn is het dan als je weer lekker met 70 km per uur over de weg kan scheuren, en de wind in je haren voelen (ohnee grapje, want we hebben gewoon een helm op).

Toen we weer thuis in Praya kwamen was er geen water en elektriciteit. Afgelopen week schreef ik daar over, maar toen was er woensdag en donderdag wel weer water. De elektriciteit is altijd snel weer aan. Gelukkig maar, want slapen zonder ventilator is echt heel warm. Het water is helaas wel een probleem, maar gelukkig kunnen we douchen bij de stichting.

En nu lekker nagenieten en foto’s uitzoeken van een super mooi weekend!

Liefs, Judith