Peace out

Ik heb afscheid genomen van de stichting. Raar om de mensen hier nu niet meer te gaan zien... Ik heb een leuke laatste week gehad hier en donderdag ook nog even op de valreep een les meegemaakt. Er was een afscheid voor mij georganiseerd (waar ik niks van af wist). Er gingen een paar studenten en de directeur speechen, een groepje deed een Indonesische dans en er zong een meisje. Ik kreeg ook cadeautjes, waaronder een soort van trofee en een spandoek met (gênante) foto's van mezelf en de stichting met korte berichtjes erop van het personeel. 

Ik heb ook afscheid genomen van de andere Nederlandse meiden... Maar die ga ik in Nederland gelukkig weer zien! Ik vind het een heel stom idee dat ik de mensen van de stichting en Jill en Khalid de komende tijd niet meer ga zien. Ik kan wel contact met ze houden, maar je maakt samen geen dingen meer mee. Ook is het leven in Nederland heel anders, iets wat sommige mensen nooit zullen begrijpen. Maar ik heb het heel leuk gehad en ik ga ze vast nog een keer zien! 

Om half 4 op vrijdag ochtend ging de wekker om naar het vliegveld te gaan, maar ik sliep nog te diep en heb hem perongeluk uitgezet. Toen had ik me dus verslapen maar uiteindelijk kwam ik nog ruim op tijd aan op het vliegveld doordat Sterre me wakker maakte. 

Op het vliegveld bleek dat ik 5 overgewicht had. Of nouja mijn koffer dan, hoewel ik ook wel denk dat ik zelf net zo veel ben aangekomen. 

Ik zat met maar ongeveer 50 mensen in een vliegtuig (er hadden er 250 in kunnen zitten) dus dat was heel relaxed. Het was een korte vlucht. Je had mooi uitzicht over heel Lombok. Raar om zo weg te gaan en nog even in vogelvlucht te zien waar ik was geweest... Doeidoei Lombok

In Yogyakarta stonden Andrea en haar ouders me al op te wachten. Heel leuk om haar weer te zien! En ze zijn zo lief en willen alles doen om mij een goede tijd te geven hier. 

De badkamer van Andrea wordt gerenoveerd en het huis is een beetje vies nu. Vandaar dat ik in het hotel tegenover hun huis zit. Daar hebben ze zich al heel vaak voor verontschuldigd maar ik vind het niet zo erg. Ik slaap in een OYO hotel (die zitten door heel Indonesië) met een fijn bed, een warme douche (!), airco (!), tv(!) en grote spiegel. 

Ze hebben echt al heel veel dingen gepland voor deze week. Zo gaan we bijvoorbeeld naar het paleis van de sultan, de borobodur, mount Merapi. We gaan ook nog naar een ziekenhuis (dat wil ik hier graag nog zien i.v.m. mijn studie), en misschien kan ik ook nog een kookworkshop doen.  Rere, de beste vriendin van Andrea, gaat ook mee overal naartoe. 

Overdag zijn naar Malioboro geweest, de bekendste straat hier met allemaal souvenirwinkeltjes en eettentjes. We hebben eerst met een andong (paardenkar) een rondje gemaakt. 
Later gingen we met de becak (scooter taxi) naar een ander punt. Daar had je mooi uitzicht over de straat. 

Over het algemeen is het niet heel anders hier (ik heb geen cultuur shock ofzo), maar je ziet wel verschillen met Lombok. Het is hier veel meer ontwikkeld. Er zijn heel veel billboards langs de weg (niet elektronisch maar gewoon op borden). Ook zijn hier veel niet-moslims. De straten zijn beter, groter en drukker. Ook komen hier meer toeristen waardoor het meer geaccepteerd is om gewoon in een korte broek te lopen.

Vandaag zijn we naar Keraton, het paleis van de sultan geweest. Lekker cultuur gesnoven, want dat kan je hier wel goed doen. Er is nog veel over van de Nederlandse tijd hier. We gingen ook nog naar het water paleis. Het was zo ontzettend warm, volgens mij was de gevoelstemperatuur 38 graden. Helaas mochten we niet in het badhuis van de sultan zwemmen. We zijn later op de middag naar de bioscoop geweest, naar Bad Boys (aanrader), daar is airco. We hebben daar ook gegeten en nog even geshopt. De shopping mall is zo mooi en groot en luxe, het is echt een enorm contrast met de rest van het leven. 

Morgen gaat de wekker weer vroeg, ik ga om 5.15 naar de kerk (ja, heilig boontje he?) en daarna met een jeep de Merapi op.
Dadah!