Een 'saaie' dag bij de imigrazi

Maandag moest ik naar de imigrazi (ambassade) om mijn visum te verlengen. Normaal duurt dat altijd een hele dag, maar Rachman (een collega van de stichting) en ik stonden na een klein uurtje al weer buiten. De rest van de dag hebben we allemaal leuke dingen gedaan, want ja er stond eerst op de planning dat we de hele dag daar mee bezig waren. Hij heeft me meegenomen naar een moskee. Ik werd omgetoverd tot soort van monnik. We gingen in een hoge toren naar boven en daar hadden we uitzicht over heel Mataram. Ook gingen we naar de plek waar de mensen altijd bidden. De moskee van binnen was echt heel mooi, heel leuk om te zien. Ik was nog nooit in een moskee geweest. De binnenkant van de koepel was heel mooi met allemaal gekleurde mozaïek steentjes. Er was op dat moment geen gebed maar het was een ontzettend grote ruimte waar heel veel mensen in passen.

Daarna gingen we even naar het strand, waar mensen natuurlijk ook weer met mij op de foto wilden. Daarna reden we naar het dorp waar Rachman vandaan komt. Onderweg kwamen we mooie dingen tegen, zoals bijvoorbeeld de gekleurde koepel hieronder, ik weet al niet meer wat het was. We gingen bij vrienden van Rachman koffie drinken. Die spraken niet zo goed Engels, maar ze konden mij wel duidelijk maken dat ze mij heel knap vonden, dat ze mijn blanke huid mooi vinden en ze vroegen of ik al getrouwd was of een vriend had. Of ik niet met een van hun wilde trouwen?

Daarna gingen we naar zijn familie. Rachman is volgens mij ook een kind geweest die door de Anak Bangsa Foundation is geholpen. Zijn familie is best wel arm, maar Rachman heeft zelf een huis voor hen gebouwd, echt heel mooi en knap. Zijn familie heeft het nu veel beter door de hulp van de stichting. We hebben lekker geluncht bij hun en rustig aan gedaan, want het was weer eens zweten in de zon… Als lunch kregen we rijst en vis, en later werd nog een kokosnoot voor iedereen open gehakt. Er kwam ook nog even een duif op me zitten want dat vond 'ie chill. 

Daarna hebben we nog even onze benen gestrekt door het beklimmen van een rots in de buurt van zijn huis, alsof we nog niet bezweet genoeg waren. Er wordt daar steen gewonnen. Eigenlijk breken ze dus de hele berg af, want zo groot is het niet en zo veel is er ook niet meer over. Maar voor die mensen is het een bron van inkomsten. Van deze stenen worden huizen en wegen gebouwd. Zo wordt er bij de stichting ook een paar keer per week nieuwe stenen gebracht voor de bouw van het nieuwe schoolgebouw. Een truck zit dan overvol met stenen (in plaats van met mensen, zoals je hier onder kan zien). 

Dinsdag ging ik met Dimphy (andere Nederlandse studente) sporten in de sportschool. Het leek op een soort van mancave waar allemaal apparaten stonden. De apparaten zagen er opzich nog wel oke uit, maar ze waren wel allemaal oud en niet zo luxe als in Nederland. Er waren alleen maar mannen (lees: spierbundels) aan het trainen. We hebben met gewichten wat oefeningen gedaan. Binnen 10 minuten waren we al helemaal bezweet en binnen een kwartier waren onze kleren ook helemaal nat. Er was namelijk geen airco of ventilator… Maar wel het gevoel dat we goed hebben getraind dus!

Met mijn stage ga ik de komende 3 weken bezig met een poster voor gezond eten, een stappenplan voor hoe ze hier een gezonder eetpatroon kunnen creëren, het kwartetspel en ik zal een of meerdere lessen geven aan de After School Care kinderen over gezond eten. De muur waar we de handjes op willen maken is inmiddels schoon, er staat al ‘Hands of the future’ op en nu gaan we verf zoeken om te schilderen. We hebben net heel lang overlegd over welke kleuren we dan nodig hebben. We willen de handjes in allemaal verschillende kleuren roze maken. Roze is de kleur van de Anak Bangsa Foundation en staat voor onvoorwaardelijke liefde. Maar hoe maak je van roze donkerder roze? Kies je dan voor rode, witte en zwarte verf, of zou je dan grijs, wit en roze nemen? Judith mag weer terug naar de kleuterschool want blijkbaar moest je voor het eerste kiezen.

En vanaf woensdag tot en met zaterdag werd ik ziek en moest ik heel vaak naar de wc.

Deze blog had wat vertraging, want eigenlijk was dit vorige week. Maar dat wisten jullie lekker niet

Liefs, Judith